Op 9 september 2025 hing een jonge demonstrant in Kathmandu een zwarte vlag met een schedel en een strohoed boven de brandende Singha Durbar, het regeringscomplex van Nepal. Het was geen piratenembleem uit een verhaal — het was de One Piece-vlag, een symbool uit de Japanse manga die nu de vlag is van een transnationale generatie die geen stilzwijgen meer accepteert. De doodskop met de strohoed, ooit het teken van de vrije piraten van Monkey D. Luffy, is nu het gezicht van een opstand die zich uitstrekt van Jakarta tot Bangkok, van Manilla tot Kathmandu. En het is geen toeval. Het is een bewuste keuze. Een teken van weerstand zonder partijvlaggen, zonder leiders, zonder oude structuren. En het werkt.
Het vonnis van de sociale media
Het allereerste vonnis kwam op 4 september 2025: de Nepalese overheid verbond 26 sociale media-platforms, waaronder TikTok, Instagram en WhatsApp, omdat ze zich niet hadden geregistreerd bij de nationale autoriteiten. Het was geen technische maatregel. Het was een poging om de stemmen van de jeugd te verstommen. Maar het had het tegendeel bereikt. De #NepoBaby-campagne, die sinds maart 2025 foto’s en video’s van luxueuze levensstijlen van politici tegenover armoedige scholen en lege ziekenhuizen had gedeeld, was al een vlam. Nu was het een vuurstorm.
Op 8 september, om 9:00 uur ’s ochtends, stroomden duizenden studenten en jonge professionals naar Maitighar Mandala, het hart van Kathmandu. Veel van hen droegen hun schooluniform. Op hun borden stond: ‘Jeugd tegen corruptie’. Geen partijlogo’s. Geen leiders. Alleen een vlag — de One Piece-vlag — die als een vlam door de menigte trok. Om 11:00 uur was de menigte zo groot dat een verslaggever van Human Rights Watch zei: ‘Het was verstikkend. Zo veel mensen.’
De prijs van de vrede
De reactie van de staat was niet van discussie, maar van geweld. Volgens Human Rights Watch gebruikten de veiligheidskrachten ‘onverhoudingsmatig geweld’ — ongerichte schoten, trunken, gas. En op 9 september, terwijl de demonstranten zich richtten op het parlement, vielen de eerste doden. Het was de eerste keer in de moderne geschiedenis van Nepal dat een anti-corruptieprotest, zonder politieke partijen of ideologische manifesten, zo veel doden kostte. De overheid sprak van ‘chaos’, maar de jeugd sprak van ‘moord’.
De volgende dag, op 10 september, trad de voormalige hoofdrechter Sushila Karki aan als interim-premier. Haar benoeming was geen triumph, maar een noodmaatregel. De president, Ramchandra Paudel, wilde de grondwet respecteren. De jeugd wilde sneller. ‘Drie dagen onderhandelen,’ schreef de Harvard Atrocity Prevention Lab, ‘terwijl de straten bloedden.’
De regio die opstond
Nepal was niet het enige land. In Indonesië begonnen reeds in februari 2025 massale demonstraties tegen elite-privilege, met dezelfde vlag, dezelfde memes, dezelfde stilte over leiders. In Bangladesh viel de regering van Sheikh Hasina in 2024 onder de druk van studenten. In Thailand protesteerden jongeren sinds jaren tegen de monarchie — en werden telkens neergeslagen. Maar dit keer was het anders. Dit keer was het gecoördineerd via TikTok. Via Instagram. Via Discord.
Volgens Vision of Humanity werd de One Piece-vlag in meer dan tien landen gebruikt als ‘een symbool van collectieve actie tegen onrecht’. In Marokko organiseerde een anonieme groep ‘GenZ 212’ protesten met dezelfde vlag, dezelfde hashtags, dezelfde woorden: ‘We zijn niet bang.’
Het einde van de stilte
Wat maakt deze beweging zo anders? Niet de vlag. Niet de platformen. Maar de houding. Voorheen, zo schrijft Britannica, leek de jeugd in rijke landen te verzetten met stilte: ‘We accepteren het.’ Maar in ontwikkelingslanden? Daar werd de stilte verbroken. ‘Hoge jeugdwerkloosheid, corruptie, cronyisme — ze veroorzaakten woede, geen apathie.’
Amnesty International omschreef het in oktober 2025 als een fundamenteel recht: ‘Protesteren is geen daad van chaos. Het is een daad van waardigheid. We staan op omdat we niet meer willen zwijgen.’
Wat komt er nu?
De interim-regering van Sushila Karki heeft beloofd een onderzoek te starten naar het geweld van 9 september. Maar de jeugd vertrouwt niet meer op de rechterlijke macht. Ze hebben hun eigen gerechtigheid: de camera, de livestream, de vlag. En ze weten: als ze nu ophouden, dan komt het volgende regime met nog meer verboden.
De One Piece-vlag is niet alleen een teken. Het is een daad. Een daad van herinnering: dat je geen macht nodig hebt om macht te veranderen. Alleen een idee. En duizenden mensen die het volgen.
Veelgestelde vragen
Waarom gebruiken jongeren de One Piece-vlag in protesten?
De vlag uit de manga ‘One Piece’ vertegenwoordigt een groep piraten die de corrupte wereldorde bestrijden — precies wat de jeugd in Azië ervaart. Het is geen willekeurige keuze: het is een cultuurcode die snel begrepen wordt door generaties die opgroeien met anime en sociale media. Geen politieke partij kan dit symbool claimen, waardoor het ideaal is voor een decentraliseerde beweging.
Hoe werden de protesten georganiseerd zonder leiders?
De organisatie gebeurde volledig via TikTok, Instagram en Discord. Meme’s, korte video’s en live-streams verspreidden updates in real time. Er was geen centraal comité — iedereen was een knooppunt. In Nepal en Indonesië werden locaties en tijden via ‘geheime’ Telegram-groepen gedeeld, waardoor de politie altijd achter bleef. Dit maakte de protesten buitengewoon moeilijk te onderdrukken.
Wat was de rol van het verbod op 26 sociale media-platforms?
Het verbod op 26 platforms op 4 september 2025 was de katalysator. Het bewees dat de overheid bang was voor de kracht van digitale communicatie. In plaats van de protesten te stoppen, verhoogde het de betrokkenheid: mensen gebruikten VPN’s, peer-to-peer apps en zelfs SMS-netwerken. Het verbod werd een propagandamiddel voor de jeugd — ‘Zij vrezen ons’ werd de nieuwe mantra.
Waarom was de benoeming van Sushila Karki controversieel?
Hoewel Karki een respecteerde rechter is, werd ze benoemd na drie dagen onderhandelingen tussen ouderen in de politiek. De jeugd zag dit als een poging om de revolutie te kooien: een oude, gevestigde figuur in de plaats van een echte democratische verandering. Zij wilden geen ‘tijdelijke’ oplossing — ze wilden een volledige herstructurering van het systeem.
Hoe reageerden andere landen op deze protesten?
In Thailand en Indonesië werden de Nepalese protesten als inspiratie gezien — en in sommige gevallen als waarschuwing. De Filipijnen zagen een toename in online solidariteit, terwijl Bangladesh de vlag van de One Piece-vlag opnieuw opriep in herdenking van hun eigen succesvolle opstand van 2024. De Chinese overheid blokkeerde alle verwijzingen naar ‘One Piece protesten’ op sociale media — een bewijs dat ze de symbolische kracht begrepen.
Wat is de toekomst van deze beweging?
De toekomst ligt niet in verkiezingen, maar in structurele verandering. De jeugd heeft geleerd dat de overheid niet zal veranderen als je maar vraagt. Ze bouwen nu alternatieve structuren: open bronnen voor onderwijs, lokale coöperaties, digitale rechtspraakplatforms. De One Piece-vlag is misschien een symbolisch wapen, maar de beweging is een nieuw maatschappelijk contract aan het schrijven — zonder oudere leiders, zonder corrupte elites.